In paniek bel ik hoogzwanger 112, er moet suiker in, help!

Ik weet het nog als de dag van gister ik leerde Mike kennen en hij vertelde mij dat hij een prachtige dochter heeft maar wel met diabetes type 1. Ik kan mijzelf nu wel voor mijn kop slaan want ik dacht, oh dan heeft ze vast teveel snoepjes gehad of zal haar moeder teveel zoet gegeten hebben tijdens de zwangerschap?

Daar kwam hij dan, zijn dochtertje introduceren hoe spannend is dat, ik bedoel je bent toch een vrouw en je vindt het ontzettend belangrijk dat het klikt. Noa was bijna 5 en kwam mijn huis binnen samen met haar papa. Daar stond ze dan een prachtig mooi, lief, zacht meisje met een pompje en een slangetje aan haar middel. Ik vroeg haar of ze wat lekkers wilde en of ze iets wilde drinken, ik ben zo'n type dat een kind een extra snoepje geeft als het van papa niet mag, heerlijk toch verwennen die hap! Met haar mooie bruine oogjes keek ze eerst haar vader aan, pap, mag dat? Mike vondt het prima, er werd een prikpen tevoorschijn getoverd en Noa werd als een echte held in haar vinger geprikt... 4,5 nog maar, zo klein en zo dapper. 

Ik voelde mij bijna schuldig over dit snoepje. Dit moet namelijk bij elke maaltijd of tussendoortje. Niet te bevatten voor mij maar Noa zeurt nooit. Een aantal keer per week moeten we haar pompje vervangen en maandelijks schieten we denk ik wel 100x een naald in haar lijfje.

Al snel heb ik mij heel erg verdiept in deze rotziekte en al heel snel besefte ik mij dat dit een strijd kon zijn tussen leven en dood. Zwaar, wat het nog erger maakt is dat ze zo dapper is, zo lief en dat ze nooit zeurt.

Een ideale waarde is een 5.5 en daar doe je als ouder altijd je best voor, je voelt je haast schuldig als dit opeens een 20 is, bij hele hoge waardes kan zij op een lange termijn schade aan haar organen krijgen, maar onder de 1 kan zij ook in coma raken. Je bent hier dus dag en nacht mee bezig en je stuit op veel ontwetendheid, ''oh ze heeft diabetes, dan mag ze geen snoep''. Als ouders hebben wij een sterke band, ik als bonus mama (wat een eer he) heb goed contact met Noa haar mama waar zij door de weeks woont. Wij doen met zijn allen alles voor Noa, je hebt vaak ''nachtdienst'' na het eten van een pizza, pannekoek of bijv als zij ziek gaat worden kunnen haar waardes enorm schommelen dit betekend dat je niet kan gaan slapen tot zij stabiel is. 

Wakker maken, meten, bij laag dextro, wakker blijven omdat je je zorgen maakt en pas gaan slapen als zij minimaal een uur tussen de 5.5 en 7 zit, want wat als je ligt te slapen en ze zakt in haar slaap weer naar de 1.2, onderweg richting een gevaarlijke hypo. Wij hebben helaas meerdere malen mee moeten maken dat Noa helemaal wegzakte. Ik was hoogzwanger van Jailey en ik was lekker thuis met Noa, gemeten en ze zat op 9 nog geen half uur later was Noa vreselijk aan het gillen en aan het stuiptrekken. Met mijn zwangere buik pakte ik haar heel dicht tegen mij aan, ik moet meten, ik moet meten.. probeer dan maar helder te blijven het geschreeuw en het aanzicht gaat door merg en been. Ik meet eerst, SHIT 0,9, haar hersenen hebben een tekort waardoor zij niet meer door heeft waar zij is of wat zij doet. Terwijl ik 112 bel en limonade pak, iets wat ik er niet makkelijk in kreeg, zegt de dame aan de lijn ''Mevrouw kan dat kind op de achtergrond stoppen met schreeuwen'' ik werd zo kwaad maar daar was geen tijd voor. Ondertussen bel ik Noa haar moeder, die gelukkig in de buurt was, en de ambulance was er inmiddels ook, Noa kwam langzaam bij. 

Je voelt je zo machteloos en je krijgt er een vreselijke opdonder van, de angst dat het zomaar anders kan zijn, dat je een hele belangrijke taak hebt, je bent er continue mee bezig. 

Deze aanvallen heeft ze een aantal keer gehad, waardoor ook wij ontzettend bang worden soms. Soms is ze bij haar mama en zijn haar waardes vreselijk aan het schommelen, dan hebben we gelukkig elkaar en blijven we samen op afstand wakker en gaan we pas slapen als alles oke is.

Noa is nu 11 en toe aan wat meer vrijheid, als je gewend bent dat je eigenlijk heel moeilijk alleen naar verjaardagen kan, nooit stiekem een snoepje kan eten of die ene zak m&m's en alles moet overleggen is dat best wel heel lastig om opeens op eigen benen te gaan staan, maar Noa verlangde daar zo naar.

Sinds kort mag Noa op de fiets van school naar ons en in de ochtend naar school, 'Ik vindt dit zo gaaf Helena, nu kan ik gewoon naar de stad als ik dit wil' als bonus mama, moeder en vader is dit even een hele andere pil om te slikken, wat is haar waarde als ze gaat fietsen, van het fietsen zakt ze namelijk, wat als ze te laag gaat en haar bewustzijn verliest. Het maakt je gek, we hadden nu de afspraak dat zij via WhatsApp haar locatie stuurt en zo zitten wij met 3 man elke keer spannend toe te kijken waar ze is, of ze niet te lang stil staat etc. Ook de locatie blijft weleens hangen en dan stap ik of haar mama het liefst in de auto om erheen te gaan. Maar ook dit is voor Noa niet fijn, we moeten haar toch de ruimte gaan geven.

Inmiddels zijn wij voorzien van een geweldig GPS horloge van one2track, deze word geleverd met een simkaart en is echt prachtig. Ze hebben hem in vele kleurtjes en voor Noa was de zwarte de keuze, ze is natuurlijk al 11. Wij kunnen Noa nu echt op de voet volgen en mocht zij zich laag of slecht voelen hoeft zij niet meer te zoeken naar ons nummer, gezien je hoofd heel duf kan zijn als je laag zit is dat ook een beetje lastig. Ze drukt op de noodknop op haar horloge en deze schakelt door naar ons incl. de locatie. Wat een fijne uitkomst, vooral voor onze situatie.

Ik zei pas nog tegen mijn eigen moeder, mam, ik liep vroeger uren buiten ik kan mij niet meer voorstellen dat ik dat zou doen met Noa of met Jailey. Nu wonen wij ook wel in het centrum en maakt dat het een stuk lastiger. Ik kwam toen ik 9 was gewoon thuis met een oude meneer, Hoi mam ik kwam deze meneer tegen en ik heb een orgel gekregen van hem hij komt hem zo even brengen, dat orgel heeft jaren in de gang gestaan thuis. Hier kan je je nu niets meer bij voorstellen, althans ik niet. Dus ook voor Jailey heb ik nu een roze one2track gps horloge zo kan ik ze wat makkelijker loslaten.

Aan het eind van dit verhaal wil ik kwijt hoeveel bewondering ik heb voor onze Noa, zo moedig, zo dapper er is geen liever kind en nooit zeuren, echt nooit. En ik hoop dat mensen na het lezen van dit verhaal minder snel oordelen en inzien hoe heftig deze ziekte is waar je dagelijks mee bezig bent. 

Ik mag tevens 1x een gps horloge weggeven van one2track wil je hier kans op maken laat dan even een leuk bericht achter op deze blog en op onze facebook pagina, like ook deze beide dat vinden we super tof!

De voordelen van deze gps horloges zijn:

• Bellen en gebeld worden
• GPS & Wifi positionering
• Volledig prepaid
• GPS tracker
• SOS functie